zagubione myśli pośród kolorów

mojej wolności zastygły

gdy spojrzenie przymrużonych okularów

rzuciło milionem na szalę refleksji

krzyżówka życia z pytaniami

bez odpowiedzi zmąciła ślad kropli wina

która już prawie stoczyła się po wypukłości

zaróżowionej z werwą wątpliwości

granica wyglądu niesfornej tolerancji

z wczoraj przerodziła się dzisiaj

w ekstrawagancję  subtelnego luzu

w moim wieku mogę pozwolić sobie na

luksus prawdy w obiektywie obiekcji

uśmiech szyderstwa sam na sam

z własnym odbiciem rozbawił do łez

wszelkie wątpliwości paragrafu ekstazy 

w imitacji perłowego naszyjnika

nie zamkniesz przekleństwa magii

nieszczęśliwego zakochania

uff… odetchnęłam z ulgą

zakładając sznur pereł

bo tej nocy chciałabym ci przeczytać

miłosny wiersz z erotycznym uniesieniem

a może ująć go we własne słowa

gdy blask świecy odbije się w naszych oczach

nastrój dwojga bez kolacji

i pretensjonalnego wystroju

w domowym zaciszu

też może tchnąć romantyzmem

szczególnie w tańcu zmysłów

gdy rozkołysane perły

zafalują w miłosnym upojeniu

eksplodując pożądaniem

och! założę jeszcze kolczyki

aby zwiększyć pewność

prawdopodobnej ekstazy

w pewnym mieście nadaje lokalne radio Kos,

a w wiadomościach nocą można usłyszeć głos

męski, uroczy z dykcją prawdziwie aktorską

który relacjonuje wszystko z wielką troską

ten głos nocami płynie, opowieści snuje,

wibruje w mojej duszy, aż drżenie poczuję

potem nastaje przerwa na muzyczne tony

zawsze takie z nostalgią, skrzypce oraz dzwony,

perkusja, fletnia pana, kontrabas, cymbały,

wszystko w pełnej harmonii, spektakl doskonały!

a potem znowu ten głos i serca vibrato,

będzie tej nocy uczta, gwiazdy i narrator…

lecz nagle wkradł się chochlik, zakłócił mi narrację,

skrzypnęło, zatrzeszczało, zamilkły dywagacje

w radio nastał jakiś błąd, brrum, ti, ta, tum i tram,

prychnęło i zamilkło… po chwili ram tam, tam

nastrojowe słuchanie niczym szkło prysnęło

cisza trwała minutę, tak przerwała dzieło

i urok też gdzieś zniknął utknął w mojej duszy,

zaszyty w zakamarkach pamięci na dłużej…

ze strachu otworzyłam oczy

zamknięte przerażeniem wieku

koszula nocna z flaneli w kratę

nie dodaje uroku powabności

zgubionej w mijających latach

długie warkocze odeszły w niepamięć

a blask chabrowych oczu przygasł

tłumiony zadrą przeszłych zdarzeń

nagle smutne spojrzenie rozświetlił chochlik

nocny żart może być nawet sexy

gdy przed snem uwierzysz w swoją magię

obudziłam seksapil i wyprostowałam plecy

uniosłam głowę z dumą doświadczenia

a lustro z aprobatą mrugnęło do mnie

i tak nawiązałam z nim nić porozumienia

bo kto wie co jeszcze tej nocy

może się przyśnić…

słowa zamknęła cisza
czasami tak jest lepiej
pomilczeć
i słuchać odgłosu
spadających kropli
które jedna po drugiej
napełniają pusty kielich
nocnej wyobraźni
i chociaż z każdą chwilą
narasta niepokój
to blask płomienia świecy
uspokaja rozedrgane myśli
gdyż butelkowy dżin
może zmienić bieg
przyszłych zdarzeń

Marzenia to nieodzowny

element mojego życia,

który przenika szarą rzeczywistość

wizerunkiem przychylności

i niewykluczonych przeżyć

gotowych do spełnienia.

I nawet przeciwności losu

nie mają mocy sprawczej

bym przestała śnić na jawie o …

Ciiii…

nie zapeszajmy fantazji zdarzeń,

niech spełni się jedno z nich,

gdy pośród granatu sierpniowej nocy

rozbłyśnie spadająca gwiazda.

A może Perseidy

w swej nieprzewidywalności

przetną niebo milionem iskier,

dając nadzieję spełnienia

nawet na przekór złym

życzeniom!

objęłam cię tak mocno
z całych sił przygarnęłam
w uścisku wyczułam szczupłość
pod bladą skórą pierścienie wieku
wykuły muskuły wyobraźni

szelest wiatru w twoich włosach
powtarzał mi starą historię
i snuł plany na przyszłość

o marzeniach mogę z tobą szeptać
godzinami przytulona policzkiem
do twego ciała odżywam na nowo

tyle dobra w kroplach twej krwi
ale ja nie mogę cię ranić
i chociaż serce dudni
to wsłuchana w ten głos
zatraciłam się w twojej ciszy

i tylko proszę nie płacz!

w rytmie twej opowieści
brzozowy las wspomnień
do dzisiaj jest mi ostoją

W ogrodzie pełnym marzeń w kielichach lilii pszczoły,
a w pąkach róż czerwonych zapach drzemie wesoły.
Do tego kwitną dzwonki, białe i fioletowe,
kłaniając się dziś słońcu snują cichą rozmowę.

Cynie wytworne z dalią stanowią grupę zwartą,
konkurując z lawendą, zawarły pakt też z chabrem.
A tam w słonecznym blasku gazania i jej siostry,
z płomieniem złotorudym prowadzą dyskurs ostry
na temat swej urody i astrów odmienności…
Wszak są na tej polanie w przewadze innych gości!

Lobelia zaś w półcieniu wyprostowana dumnie
błyszczy w blasku zieleni i myśli o nokturnie…
To koncert z melancholią, wieczorny, nastrojowy,
poezja kilku świerszczy z lampionem świetlikowym.

Rozmowy kwiatów szeptem, wiatru podmuchem tchnięte,
w samo południe śpiewem, nocą milczą zaklęte,
wsłuchując się z rozmysłem w ballady kołysanie,
niczym dzieciątko małe czekają już na spanie.
Tak dzień kolejny minął, a księżyc w pełni blasku
utulił do snu wszystkich… cicho i bez poklasku!

dotyk opuszków palców

obudził uśpione żądze

uratuj mnie od samotności

w tej sekundzie burzowej nocy

iskry pożądania zapłonęły

spalając energię dwojga

gdy motyl nocy niefrasobliwie

musnął płomień jedynej świecy

ciszę przerwał syk palonych skrzydeł

zakłócając harmonię zaplecionych dłoni

tak niewiele trzeba

aby rozbudzić pragnienie

a jeszcze mniej by je ugasić

środa to mój ulubiony dzień

a tu taki niefart

poranek zaczął się chaotycznie

gdy uśpiony budzik

na chwilę

przysnął razem ze mną

jedno spojrzenie w okno

i cała tajemnica snu

uleciała razem ze spojrzeniem

no cóż

trzeba się zadowolić

dobrym posmakiem

wspomnień nocy

i pędzić

by skrócić czas

dotarcia do celu

wyznaczonego

stosunkiem

służbowego spełnienia