młodości niezaprzeczalny smak 

odchodzi z każdym rokiem

powolnie bo pogoda ducha

walczy o przetrwanie

dzielnie aczkolwiek nieskutecznie

trudzi się każdego poranka

by dźwignąć moje kości

z puchowej pościeli sennych rojeń

jak zatrzymać jego zmysł i spryt

i uleczyć reumatyzm wieku

choćby w źrenicach nocy

pochwycić uśmiech brzęczący

i swawolność przezroczy

feerycznych epizodów

uff… myśli zapętlone zawirowały

w szufladzie pełnej marzeń

uznały wyższość tej niepojętości

i poddając się pogodzie tchniętej

wiosennym przebudzeniem

zaśpiewały protest song

wkładając okulary przeciwsłoneczne

na przekór przepowiedniom biegu lat

zaczęły pogodny dzień!

za siedmioma górami

i siedmioma rzekami

gdy spełnienia nadszedł czas

nowa opowieść się zaczęła

i niech trwa

jak potoczą się losy

i jaki będzie bieg

tej drogi pośród ludzi

czy ten narysowany szlak

energię talentu obudzi

myśli pełne optymizmu

czekają na kolejny dzień

który przynosi radość istnienia

z mojej kropli krwi

uśmiechu i łez

bo nastał już

czas nowego pokolenia

fot. Monika Szlachta

kolory soczystej zieleni

wtopiły się pazurami w ziemię

skropione czystą kroplą rosy

nasyciły spojrzenie swoją głębią

spokój odchodzącego zmierzchu

zakłóciło pierwsze pianie koguta

niesione wiatrem z oddali

obudziło pisklęta w gniazdach

trele wiosenne narzucają

rytmiczny poranek dnia

a snujące się zapachy

wielobarwnych kwiatów

aromatem pobudzają

wyobraźnię

wiosenna impresja

namalowała kolejny dobry dzień

pieszcząc przebłysk poranka

uroczy pejzaż w swojskim wydaniu

kiedy dotknęła mnie choroba

zwana miłością

zaległa głęboko w piersiach

od razu wiedziałam

że jest nieuleczalna

przesiąknięta wirusem dwojga

zasiała ziarno pożądania

jej ekspansja była  natarczywa

zniewalała każdą komórkę

dyktowała warunki

wprowadzając wibracje

w pojedynczy dotyk dłoni

odmówiła posłuszeństwa nogom

lotem błyskawicy przeszywając serce

zagnieździła się w umyśle

w pogoni za namiętnością

która zatruła ciało

nie bacząc na duszę

i tylko ostatni powiew myśli

zadał sobie pytanie

– Czy tutaj konieczna jest izolacja?

pobudka tego ranka osnuta była mgłą
i żaden bodziec nie pozwalał
kreować nowej rzeczywistości
bo nawet świeża woda nalana do wiadra
tuż po wschodzie słońca
sprawiała wrażenie uśpionej
w konfesjonale wspomnień

i tylko podłoga skrzypiała po staremu
gdy krok za krokiem
stopy snuły się po starych drewnianych deskach
zamknięte w czterech ścianach imaginacji

gdy odległe bezdroża jawiły się posmakiem wolności
wyrwanym razem z ceglastym murem
tego wewnętrznego więzienia

zagubione myśli pośród kolorów

mojej wolności zastygły

gdy spojrzenie przymrużonych okularów

rzuciło milionem na szalę refleksji

krzyżówka życia z pytaniami

bez odpowiedzi zmąciła ślad kropli wina

która już prawie stoczyła się po wypukłości

zaróżowionej z werwą wątpliwości

granica wyglądu niesfornej tolerancji

z wczoraj przerodziła się dzisiaj

w ekstrawagancję  subtelnego luzu

w moim wieku mogę pozwolić sobie na

luksus prawdy w obiektywie obiekcji

uśmiech szyderstwa sam na sam

z własnym odbiciem rozbawił do łez

wszelkie wątpliwości paragrafu ekstazy 

w imitacji perłowego naszyjnika

nie zamkniesz przekleństwa magii

nieszczęśliwego zakochania

uff… odetchnęłam z ulgą

zakładając sznur pereł

bo tej nocy chciałabym ci przeczytać

miłosny wiersz z erotycznym uniesieniem

a może ująć go we własne słowa

gdy blask świecy odbije się w naszych oczach

nastrój dwojga bez kolacji

i pretensjonalnego wystroju

w domowym zaciszu

też może tchnąć romantyzmem

szczególnie w tańcu zmysłów

gdy rozkołysane perły

zafalują w miłosnym upojeniu

eksplodując pożądaniem

och! założę jeszcze kolczyki

aby zwiększyć pewność

prawdopodobnej ekstazy

w pewnym mieście nadaje lokalne radio Kos,

a w wiadomościach nocą można usłyszeć głos

męski, uroczy z dykcją prawdziwie aktorską

który relacjonuje wszystko z wielką troską

ten głos nocami płynie, opowieści snuje,

wibruje w mojej duszy, aż drżenie poczuję

potem nastaje przerwa na muzyczne tony

zawsze takie z nostalgią, skrzypce oraz dzwony,

perkusja, fletnia pana, kontrabas, cymbały,

wszystko w pełnej harmonii, spektakl doskonały!

a potem znowu ten głos i serca vibrato,

będzie tej nocy uczta, gwiazdy i narrator…

lecz nagle wkradł się chochlik, zakłócił mi narrację,

skrzypnęło, zatrzeszczało, zamilkły dywagacje

w radio nastał jakiś błąd, brrum, ti, ta, tum i tram,

prychnęło i zamilkło… po chwili ram tam, tam

nastrojowe słuchanie niczym szkło prysnęło

cisza trwała minutę, tak przerwała dzieło

i urok też gdzieś zniknął utknął w mojej duszy,

zaszyty w zakamarkach pamięci na dłużej…

ze strachu otworzyłam oczy

zamknięte przerażeniem wieku

koszula nocna z flaneli w kratę

nie dodaje uroku powabności

zgubionej w mijających latach

długie warkocze odeszły w niepamięć

a blask chabrowych oczu przygasł

tłumiony zadrą przeszłych zdarzeń

nagle smutne spojrzenie rozświetlił chochlik

nocny żart może być nawet sexy

gdy przed snem uwierzysz w swoją magię

obudziłam seksapil i wyprostowałam plecy

uniosłam głowę z dumą doświadczenia

a lustro z aprobatą mrugnęło do mnie

i tak nawiązałam z nim nić porozumienia

bo kto wie co jeszcze tej nocy

może się przyśnić…

słowa zamknęła cisza
czasami tak jest lepiej
pomilczeć
i słuchać odgłosu
spadających kropli
które jedna po drugiej
napełniają pusty kielich
nocnej wyobraźni
i chociaż z każdą chwilą
narasta niepokój
to blask płomienia świecy
uspokaja rozedrgane myśli
gdyż butelkowy dżin
może zmienić bieg
przyszłych zdarzeń