zostałam dla ciebie

rysą minionych lat

spadającą feerią gwiazd

w mrocznej smudze

nocy

zagubiony warkocz doznań

podmuchu szlochem

rozwiał rudozłote liście

owoce tęsknoty

dojrzałej jesieni

mgła utuliła żal

i zamarła w bezruchu

niczym kamienny sarkofag

zamknięte w kadrze

odbicie eterycznych nici

ukryło lico przeszłości

jutro

krople babiego lata

zmrozi puchowy szal

i pęknie kroplista sieć

zatrzymując struny puls

skryte okruchy pamięci

 
za mało

jest milczenia

w naszych rozmowach

za dużo ciszy

w spotkaniu dwojga

każdy krok w mroku

jak stukot bezcenny

może wystarczy

zamknąć wrota rzęs

byś został

źrenicą pamięci

szalona noc odchodzi w niepamięć

chociaż spiżowy dzwon dudni w głowie

rozkołysany wiatrem emocji

jeszcze ostatni piorun

błyskiem rozświetlił czerń

wyniosłym zygzakiem oddzielając północ

od szarości nadchodzącego świtu

ucieczka podszytych zgrozą wspomnień

zastygła w bezruchu słów

poeta nasycony balsamem

świeżego oddechu wiosny

zafascynował się tęczową

poświatą nadchodzącego poranka

bogini zmysłów

wyniosłym ruchem dłoni

zakończyła senną kropką

niedopowiedziany wiersz

nim nastał pierwszomajowy poranek

 
przewrotność ironii

zakpiła z wydumanych marzeń

gdy sprawca

popełnionego właśnie wiersza

nonszalancko złożył na pół

skreślone świeżym, atramentem

słowa na śnieżnobiałej kartce

duma napisanej

z patosem ballady

w stylu mickiewiczowskim

przysłoniła logikę rozsądku

świeżość pigmentu

spłatała figla

z rymowanej opowieści

przesiąkniętej romantycznym

spojrzeniem kochanków

pozostało tylko wspomnienie

w zamazanej rzeczywistości

rozlanego inkaustu!

tacy jak ty

zawsze zdobywają

wymarzoną dziewczynę

a ja

bordowa szpilka

zgubiona o północy

rozmazana szminka

i gorycz w kąciku oka

zbyt rzadko

urządzają bale

bym mogła

znów ciebie spotkać

bodaj w stukocie zelówek  

nieśmiało wyjrzał zza rogu starej kamienicy

słysząc nadchodząca falę okrzyków

to bojownicy o wolność

zebrali się pod ratuszem

i teraz wspólnie maszerują

protestując przeciwko ograniczaniu

praw

człowieka

stanął niepewnie w miejscu

spoglądając na falującą szarością masę

i w krótkim przebłysku świadomości

zawahał się nad krokiem

noga zawisła w powietrzu

wybierając kierunek

w tył zwrot

szybkim marszem refleksji

wrócił do czasów

przeszłych

samotnej walki

i rozlanej bez pamięci

czerwonej kałuży

wspomnień

krew w oczach

zdławiła krzyk

walka z tłumem

czy walka w tłumie

kończy się zawsze

samotną rozpaczą

 
rozgrzana patelnia 
czeka niecierpliwie 
na pierwszy ruch dłoni 
która z mistrzowską 
wprawą zaleje 
dno pełnym jakości 
płynem na bazie 
mąki i jaj 

proza smażonego 
dyskretnie oleju 
zamieni to popołudnie 
w poezję smaku 

przetykaną rodzynkami 
rozkosznych pomysłów 

nieoczekiwana słodycz 
przed nocy mrokiem 
lekko doprawiona 
szczyptą soli 
zabarwi ten dzień 
odrobiną pikanterii 

z tomiku Siedem

w drodze do pracy

otoczyły mnie refleksje

twórczego chaosu

liczb pierwszych

paradoks nazwy

zamknięty w miliardach

klucz sławy starożytnych

wiecznie żywy

echem

odbił się w mojej głowie

znak siedem

znamię

czasu i przestrzeni

zatoczyło krąg

antycznej pewności

i osiadło niczym głaz

kosmiczny filar

atrybut bogów

wrył się świadomie

w ego tygodnia

rasowy raper

rach-ciach rymuje

ryk rozśpiewany

raptem ratuje:

regionalista

raz raportował

rymem rezultat

rekomendował

rym regionalny

rankiem rozkruszał

ręce rzeźbiarza

rytmem rozruszał

rzeźbę rodaka

rypnął ryczałtem

rozwlekłą równość

rozruszał rautem

ruch rubensowski

relacją roku

region rzeszowski

reakcją rodu

Radziwiłłowych

rycerzy ryczy

rozrzutność rzeczy

rozum rozliczy

pazur głodu na życie

zaszczepił chęć walki

gdy o poranku słońce  

zaigrało promieniami

zmuszając ją niespodziewanie

do przymknięcia powiek

przymrużone spojrzenie

widziało więcej

oczyma wyobraźni

planując przyszłość dnia

niezliczonych bogactw

przygody i faktu

nieoczekiwanie ruchome schody

przyśpieszyły tempo epizodu

ona nie boi się marzeń

uwoliniła je we śnie

pogoń za poranym pytaniem

w szpilki brzmieniu

wystukującej rytm

przyszłych wydarzeń

rutyna dnia nakreśliła szkic

zderzając się z wróżbą nocy