Zapomniana melodia

po kropli szczęścia

klawisze fortepianu

nuta za nutą

skrzętnie wybijany takt

marsz aniołów

słychać dyskretnie aż tu

nawet mgła nie przesłoni

tych werbli białoskrzydłych

niosą proporce zwycięstwa

dla Ciebie i być może

kiedyś dla mnie

pewny siebie kadr nieba

rozpostarł białe obłoki

przysłaniając tajemnicę jutra

zbliżenie w teleobiektywie

pozwoliło dostrzec więcej

to przyszłość uchyliła rąbek

rozsnuwając mglistą sławę

przeszłej rozmowy

być może pojutrze

spotkamy się nie tylko

we śnie pamięci

3 komentarze

Witaj
Mam nadzieję, że jestem melodią którą pamiętasz 🙂 Pozdrawiam serdecznie. Jak zwykle twoja poezja kojąco, piękna 🙂

3 komentarze