w tle szklanej klepsydry
cienie zatrzymały czas
rysując na piasku obrazy
niepamięci o tobie
spoglądam zauroczona
jak pojedyncze ziarna
z niespotkanym uporem
przesuwają się w dół
nieskończoność
czy kres wędrówki
pytanie bez odpowiedzi
zawisło na ułamek
sekunda w wieczności
niczym dar widzenia
odwrócona klepsydra
znowu wybija rytm
upływającego czasu
nie zatrzyma już nikt
4 komentarze
Joasia
Ulu, bardzo lubię i podziwiam Twoje pisanie. Pozdrawiam serdecznie 🙂
Urszula Rędziniak
Dziękuję Joasiu za tak miłe słowa 🙂
Cieszę się, że jest ktoś kto czyta, a jak jeszcze się podoba to aż mi skrzydła rosną z radości. Dziękuję 🙂
Monika Miriam Kowalczyk
Jak zwykle pięknie 🙂 Pozdrawiam 🙂
Urszula Rędziniak
Moniko 🙂