Niepewność

 

 widzę że dorastasz

subtelnością przetykając myśli

 

słońce już przyśpieszyło

i zimowy żart niewybredny

zmieniłaś w niedopowiedzenia

wiosennego powiewu

 

obudzone marzenia

zapragnęły więcej

gdy pierwsze krople

pobudziły je do życia

 

lecz niepewność nadal przenika

chłodem powstrzymując

ogień młodzieńczych pragnień

takie prawo w okowach mrozu

 

wyrwij się z nich co tchu

i rozpal płomień gorący

na jutro zostawiając wątpliwość

nieskończonych pragnień

 

niech na skrzydłach motyla

poniesie cię wiosenny wiatr

w stronę pierwszej miłości