dwie samotności
gdy zostają tylko
migawki historii
a tęsknota uwiera
gołębi puch
w pierzynie wspomnień
przesypał się w mrok
zapomnienia
rozmawiałam dzisiaj
z wiatrem
poruszył wiecznym
piórem
dla pamięci
niech zostanie
nim zgaśnie księżyc
bo cisza
tak jak ciemność
ma dwa oblicza
1 października 2017 r.
1 komentarz
Joasia
Ulu, piękne Twe słowa i bliskie sercu 🙂