nieśmiało wyjrzał zza rogu starej kamienicy

słysząc nadchodząca falę okrzyków

to bojownicy o wolność

zebrali się pod ratuszem

i teraz wspólnie maszerują

protestując przeciwko ograniczaniu

praw

człowieka

stanął niepewnie w miejscu

spoglądając na falującą szarością masę

i w krótkim przebłysku świadomości

zawahał się nad krokiem

noga zawisła w powietrzu

wybierając kierunek

w tył zwrot

szybkim marszem refleksji

wrócił do czasów

przeszłych

samotnej walki

i rozlanej bez pamięci

czerwonej kałuży

wspomnień

krew w oczach

zdławiła krzyk

walka z tłumem

czy walka w tłumie

kończy się zawsze

samotną rozpaczą

 
rozgrzana patelnia 
czeka niecierpliwie 
na pierwszy ruch dłoni 
która z mistrzowską 
wprawą zaleje 
dno pełnym jakości 
płynem na bazie 
mąki i jaj 

proza smażonego 
dyskretnie oleju 
zamieni to popołudnie 
w poezję smaku 

przetykaną rodzynkami 
rozkosznych pomysłów 

nieoczekiwana słodycz 
przed nocy mrokiem 
lekko doprawiona 
szczyptą soli 
zabarwi ten dzień 
odrobiną pikanterii 

z tomiku Siedem

w drodze do pracy

otoczyły mnie refleksje

twórczego chaosu

liczb pierwszych

paradoks nazwy

zamknięty w miliardach

klucz sławy starożytnych

wiecznie żywy

echem

odbił się w mojej głowie

znak siedem

znamię

czasu i przestrzeni

zatoczyło krąg

antycznej pewności

i osiadło niczym głaz

kosmiczny filar

atrybut bogów

wrył się świadomie

w ego tygodnia

rasowy raper

rach-ciach rymuje

ryk rozśpiewany

raptem ratuje:

regionalista

raz raportował

rymem rezultat

rekomendował

rym regionalny

rankiem rozkruszał

ręce rzeźbiarza

rytmem rozruszał

rzeźbę rodaka

rypnął ryczałtem

rozwlekłą równość

rozruszał rautem

ruch rubensowski

relacją roku

region rzeszowski

reakcją rodu

Radziwiłłowych

rycerzy ryczy

rozrzutność rzeczy

rozum rozliczy

pazur głodu na życie

zaszczepił chęć walki

gdy o poranku słońce  

zaigrało promieniami

zmuszając ją niespodziewanie

do przymknięcia powiek

przymrużone spojrzenie

widziało więcej

oczyma wyobraźni

planując przyszłość dnia

niezliczonych bogactw

przygody i faktu

nieoczekiwanie ruchome schody

przyśpieszyły tempo epizodu

ona nie boi się marzeń

uwoliniła je we śnie

pogoń za poranym pytaniem

w szpilki brzmieniu

wystukującej rytm

przyszłych wydarzeń

rutyna dnia nakreśliła szkic

zderzając się z wróżbą nocy

 
głód rozproszył pewność myśli

i nie pozwolił na moment skupienia

czas nie zatrzymał dysonansu

gruba pajda świeżego pieczywa

niezmiennie musiała zaspokoić

młodzieńcze pragnienie

z upływem czasu

zmienił się priorytet

niedosyt kromki chleba

ustąpił miejsca istocie bytu

przebłyski kapryśnej fortuny

pokonały apetyt

z tkliwością wspominam dotyk

dłoni niosących ukojenie

i te oczy płonące pewnością

wiedza i doświadczenie

uśmierzyły pierwszy ból

dając ukojenie

bo świat pragnie marzeń

które dają nadzieję

taki dar życia drugiego człowieka

ścieżka którą można pokonać głód

 
lato pachnie wielowymiarowo

gdy młodość staje się samodzielna

subtelny puch przyszłości

pulsuje wraz z wiatrem

roznosząc nasiona fantazji

we wszystkie świata strony

raptem perlisty śmiech

obudził ze snu zamyślenie

wyśmiał skąpą kpinę

i zagrał na nosie niepewności

gdy ukryte pod burzą loków ego

wzięło życie w swoje dłonie

marzenia ukryte w dzieciństwie

rozkwitły na progu dorosłej powagi

szeleszcząca perspektywa

podwójnego bogactwa

z rozmysłem zawirowała

dojrzałą decyzją wyboru

rozpromienione spojrzenie

opowiedziało więcej

zaklęte słowa rozbłysły w pędzie

w uśmiechu dla ludzi i życia

adres wykaligrafowano z dokładnością

przypisaną czasom przeszłym

kto dzisiaj wysyła karki z podróży

i listy pełne wykrzykników

zdziwienie wymalowane na twarzy

potwierdza szarą rzeczywistość

komórkowych informacji

zawartą w krótkim SMS-ie

odbiorca

znany z imienia i nazwiska

odebrał pozdrowienia

osobiście

listonosz zawahał się tylko przez moment

może RODO się nie dowie

 
nieodrodne dziecko swojej matki
przepełnione uczuciem do człowieka

refleksją napełnia tak wiele zdarzeń
że trudno zatrzymać się na chwilę
by obraz wielobarwny
zamknąć w krótkim wspomnieniu

od pierwszego spojrzenia
pamiętam uśmiech
prowadzący mnie za rękę
który karmił pewnością wiary
w dobro drugiego człowieka
i koniecznością troski o niego

dzwonek do bramy i głos w telefonie
dzień lub noc nigdy nie były barierą

gąszcz twarzy które przez lata
przewinęły się przez nasz dom
głosy zapisane w pamięci
zawsze były pretekstem
wyciągniętej dłoni
a za progiem czekała kromka chleba

otwarte drzwi w domu mojej matki
wykorzystano do ostatniej kropli życzliwości

 
Młoda kobieta

brzoskwini czarem

kusi starca

by namalował

świeżość życia

bez przesadnej

słodyczy

ukazując

naturalne piękno

 Dojrzała kobieta

niczym owoc

z rajskich jabłoni

pachnie

metamorfozą

zamykając

niedoskonałości

doświadczenia

wdziękiem

 Dorosła kobieta

z doświadczenia

czerpie siłę

by w winie

dojrzałym

wytrawnością

połączyć

kompromisem

miłość z mądrością