Okno nadziei

Pamięci św. Jana Pawła II

Jest w Krakowie takie miejsce, każdy z nas je dobrze zna. Bliskie dla mnie od lat wielu,

symbol życia, który trwa. Dzisiaj stoję tu samotnie, Franciszkańska numer 3.

Patrzę w okno już zamknięte oczy kryją ciche łzy. Wspomnień fala napłynęła,

niczym potok duszę rwie, w sercu ogień rozpaliła…

Twe ramiona rozchylone duszę czule tulą znów, Twoje dłonie dobrotliwe

błogosławią jedną z głów. Radość w oczach Twoich widzę, (wiem, miłości uczysz mnie)

głos nadziei w sercu słyszę, ścieżka wiary rodzi się. Przeszłość żywa mi się jawi,

tak jak wczoraj widzę Cię, a w mym sercu już na zawsze…

Dzisiaj stoję tu samotnie, po policzku płynie łza, patrzę w okno już zamknięte,

serce z żalu samo łka. Widzę wciąż Twoje ramiona, słyszę słowa, wiatr je gra.

Serce Twe mym drogowskazem, znów nadzieja rozkwita.

Milczę… w ciszę zasłuchana, kontemplując słowa Twe, wskazałeś mi drogę wiary…

12.02.2010 r.

Z tomiku Na skrzydłach nadziei