Szczęśliwej drogi

Kiedy Majka Zamorska pierwszy raz opowiadała o swojej planowanej wyprawie do Camino de Santiago to słuchałam pełnego emocji głosu z pewnym zdziwieniem.

Wycieczka to wycieczka, łatwiejsza lub trudniejsza trasa, czas wolny spędzony z wiatrem we włosach i niebo pełne uwolnionych myśli. Lubię takie wyzwania lecz nie wszystkie są dla mnie, tak samo jak dla niewielu istnieje możliwość przebycia niezmierzonych wyobrażeń w snutych nocami planach.

A jednak, gdy planowałyśmy z Majka szlaki „Turystycznego pierścienia Strzyżowa”, jej opowieści o szlaku pełnym muszli do miejsc i historii dawnej zaciekawiły mnie. Sięgnęłam, więc głębiej by poznać tajemnicę tej niepowtarzalnej  jak się chwilę później okazało i jedynej w swoim rodzaju wyprawy.

31 sierpnia 2017 r. Majka zamieściła swoją pierwszą relację. Wyglądało to trochę banalnie, ale również bardzo sympatycznie. Każdy kto tę podróżniczkę zna, wie, że emanuje ona niezwykłym ciepłem i pogodą ducha.

Potem zaczęły pojawiać się kolejne wpisy i zdjęcia z podróży. Miejsca znane z nazwy i nieznane zakątki, które w krótkich relacjah Majki zaczynają nabierać pełniejszego znaczenia.

Dzisiaj, od wielu dni, praktycznie codziennie jestem z Majką, w myślach i sercu trzymam kciuki za powodzenie jej planów dotarcia do Camino de Santiago. Z ciekawością czytam o miejscach, które każdego dnia przybywają w jej mapie wymarzonej wędrówki. Liczę kolejne punkty postoju i spoglądając na niebo, z zapartym tchem patrzę jak ubywają kolejne kilometry.

Bo czy 800 km to trasa godna uwiecznienia w pamięci?

Szlak św. Jakuba, którym wędrują od lat miłośnicy wyzwań i intencji jest obecnie bardziej popularny. Myślę, że to właśnie Internet pozwolił na jego ponowne odkrycie. Jednak śledząc wędrówkę naszej Majki, nie można stanąć tak sobie obojętnie i tylko popatrzeć.

Ci, którzy już przeszli tę trasę mówią, że to droga dla każdego, że warto przejść codziennie kilometry szlaku, żeby zrozumieć coś niepowtarzalnego, odkryć radość, a w zwykłych rzeczach odnaleźć skarby, przetrwać z Bogiem, poznać nowych przyjaciół, z nieznajomymi z całego świata wędrować do celu.

Wędrować do miejsca i pozwolić urzeczywistniać stos marzeń!

Przemierzających drogę do Camino de Santiago każdego roku bywa wielu, nie każdy jednak dojdzie do celu.

Ja trzymam kciuki za naszą Majkę, za jej marzenia i cel. Z przyjemnością śledzę wpisy na fb i dobrymi myślami staram się dodać jej sił.

Wiem, że jak wróci to znowu będzie rozsiewać wokoło siebie, tę jedyną i niepowtarzalną moc dobrego.

Majeczko czekam na Ciebie, czekam ale dopiero gdy osiągniesz swój cel.

Teraz, za to każdego dnia trzymam kciuki, za powodzenie Twojej własnej, jedynej i niepowtarzalnej misji.

Dzisiaj, tak jak każdego dnia przesyłam Ci mnóstwo ciepła i siły, tak by kolejny dzień pozwolił napotkać bezcenne wrażenia, a nadchodzący wieczór przybliżył Cię do celu.

„Szczęśliwej drogi, już czas…  mapę życia w sercu masz!”