Zawsze wierni!

Honor, ojczyzna, godność bycia Polakiem, od narodzin do śmierci! Wczoraj na murach samotni, dzisiaj w słowie poetyckim niezapomniani. Wiele historii, zdarzeń opowieści, które ukazując ludzkie cierpienie i siłę jednoczą na zawsze, tych którzy walczyli, i tych którzy nie zapomnieli. Wierność wartościom nieprzemijającym, patriotyzm i duma współcześnie, w dobie pokoju niejednemu mogą wydać się słowem bez znaczenia. Jednak, gdy tak rozglądam się czasami i przyglądam z bliska, i z daleka, to widzę, że w tej współczesnej rzeczywistości także nie brakuje ludzi, dla których patriotyzm nie jest tylko wytartym sloganem.

Dlatego cieszę się, że miałam przyjemność uczestniczyć jako członek jury w pierwszym konkursie poetyckim zorganizowanym dla młodzieży gimnazjalnej i licealnej w dniu 21 lutego 2017 roku. 

W godzinach porannych w Zespole Parkowo – Dworskim i Folwarcznym w Wiśniowej  odbyły się eliminacje powiatowe Wojewódzkiego Turnieju Poezji i Prozy „Zawsze wierni”, w których udział wzięło łącznie 22 uczestników w dwóch kategoriach wiekowych. Czteroosobowe jury w składzie Pan Jan Stodolak – Wicestarosta Strzyżowski, Pani Iwona Matysik – redaktor naczelny Internetowej Telewizji Południe, Pan dr Piotr Szopa – pracownik naukowy rzeszowskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowe oraz ja jako szefowa Kręgu Twórczego „Arche” oceniało młodzież, która zgłosiła się do konkursu.

Z wielką uwagą wysłuchaliśmy wierszy i fragmentów prozy znanych poetów i pisarzy, którzy na stałe wpisali się w dziedzictwo kultury i historii naszego kraju po 1939 roku. Zgodnie ze sztuką recytacji młodzież musiała zaprezentować utwór tak, by oddać sens deklamowanego słowa i wzbudzić emocje wśród widzów. Niektórym udało się to znakomicie i pięcioosobowa grupa już niebawem weźmie udział w eliminacjach Wojewódzkich Turnieju Poezji i Prozy dla uczniów szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych „Zawsze wierni„.

Myślę, że już sam udział w konkursie był wyróżnieniem, ale jak wiadomo nie wszyscy mogą wygrać, dlatego przeprowadziliśmy ocenę uczestników pod względem zarówno recytacji, jak i interpretacji utworu, jego wartości literackich i umiejętności przekazu. Kilkoro z młodych recytatorów wspaniale zdało egzamin z umiejętności wpływania na uczucia innych i swoją deklamacją wyróżniło się ponad przeciętność.

W efekcie głosowania jury wyłoniło zwycięzców i przyznało 6 nagród w dwóch kategoriach:

Gimnazja:

I miejsce – Franciszek Krupa, uczeń III klasy gimnazjum w Zespole Szkół w Pstrągowej, opiekun: Pani Barbara Pilarz, utwór: „A my nie chcemy uciekać stąd” Jacka Kaczmarskiego,

II miejsce – Iwona Smela, uczennica III klasy gimnazjum w Zespole Szkół im. Jana Pawła II w Konieczkowej, opiekun: Pani Maria Znamirowska, utwór: „Inka” Barbary Postawy,

III miejsce – Anna Wójtowicz, uczennica I klasy Gimnazjum im. Orląt Lwowskich w Wiśniowej, opiekun: Pani Maria Basamania, utwór: „Do Nowej Konstytucji” Marka Gajowniczka.

Szkoły ponadgimnazjalne:

I miejsce – Aleksandra Tęcza, uczennica I klasy Liceum Ogólnokształcącego im Adama Mickiewicza w Strzyżowie, opiekun: Violetta Wietecha, utwór: „Podzwonne requiem”,

II miejsce – Adrianna Wójtowicz – uczennica II klasy Liceum Ogólnokształcącego im Adama Mickiewicza w Strzyżowie, opiekun: Violetta Wietecha, utwór: „Testament poległych” Ryszarda Kiersnowskiego,

III miejsce – Joanna Łysko – uczennica I klasy Zespołu Szkół Technicznych w Strzyżowie, opiekun: Pani Ewa Worek, utwór: „Dwie miłości” Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.

Trzy razy w czasie występu młodych artystów przeszyły mnie dreszcze emocji i wzruszenia, dlatego cieszę się, że znaleźli się oni w ścisłym finale, i z wielką przyjemnością trzymam za nich kciuki, życząc im wspaniałych sukcesów na kolejnym etapie recytacji o laur zwycięzcy.

Adepci recytatorskiej sztuki obiecali mi, że dostanę informacje jak im poszło. I to jest super, bo ci młodzi ludzie w pełni świadomie podeszli do konkursu, nie tylko wybierając teksty przepełnione miłością do ojczyzny, ale także z wielka pasją przedstawiając ich treść. Ze zrozumieniem zaakcentowali, że warto kultywować zasadom wierności i umacniać postawy patriotyczne.

Miłość ojczyzny, honor i  odwaga…  oby nigdy nie zabrakło nam prawdziwych bohaterów.

Wiele lat temu, a jednak całkiem niedawno śpiewał mój ulubiony bard z czasów młodości Jacek Kaczmarski, słuchany z zapartym tchem na podawanych z rąk do rak kasetach magnetofonowych i przechowanych w sercu słowach piosenki
„A my nie chcemy uciekać stąd” :

 

„A my nie chcemy uciekać stąd!

Krzyczymy w szale wściekłości i pokory

Stanął w ogniu nasz wielki dom!

Dom dla psychicznie i nerwowo chorych!”

Obyśmy już nigdy nie musieli samotnie czekać, aż runą mury. I tak sobie myślę, że brakuje nam dzisiaj takich właśnie akcentów polskości, patriotyzmu, i momentów, gdzie będziemy mogli przekazać, że niezbywalne prawo zasad honoru i dumy jest w nas zakorzenione głęboko, że jesteśmy zawsze wierni byciu Polakiem. Dlatego nie pozwólmy by to co nas łączy i stanowi o tym, że jesteśmy jednym narodem, stało się tylko wytartym sloganem!

 

Fot. Agnieszka Zielińska